Zajęcia wojskowe to jedna z najlepszych rzeczy jakie mnie w  życiu spotkały. W mundurze czułam się dumna, że jestem obywatelką Polski!

Choć wybrałam to liceum, nie ze względu na zainteresowanie tym tematem a ze względu na pokazanie wszystkim, że nie jestem taka słaba na jaką wyglądam, to w trakcie zajęć zakochałam się w tym.

Każdy piątek zaczynaliśmy od musztry. Kapitan (straż pożarna) Aspiranci ( policja) oraz nasz Major sprawdzali nasz wygląd, bowiem w mundurze trzeba się prezentować nadzwyczaj dobrze.  Później zaczynaliśmy zajęcia. Uczyliśmy się musztry paradnej, postaw  żołnierskich, celowania, trochę teorii o stopniach wojskowych, mieliśmy zajęcia z walki wręcz, samoobrona z nauczycielem grom’owców – wszystko co mogło nas zainteresować było na tych zajęciach.

Miałam wiele okazji spróbować nowych rzeczy. Na obozie w pierwszej klasie wzięliśmy udział w rakietowym strzelaniu bojowym w Ustce. Było tam wiele ważnych osób więc czuliśmy się bardzo wyróżnieni.  Robiłam tam wiele ciekawych rzeczy.  Jeździłam BWP’ami, rosomakami, uczyliśmy się obsługiwać przenośny sprzęt antyrakietowy, pełniliśmy wartę w nocy. Bardzo miło wspominam ten czas.

W liceum zapisałam się do Ligi Obrony Kraju. Pojechałam na pierwsze strzelanie z KBKs i okazało się, że mam chyba talent ponieważ mam dobre skupienie i wszystkie moje trafienia są w jednym punkcie. Później zaczęłam jeździć na strzelnicę i zaczęłam brać udział w różnych zawodach. Szło mi dość dobrze więc mam w tej dziedzinie jakieś osiągnięcia. To jedna z tych rzeczy które uwielbiam robić i żałuje  że nie mam teraz na to czasu.

Często tarzałam się w błocie, biegałam cała przemoczona w deszczu, darłam się na całe gardło śpiewając piosenki wojskowe ale niczego nie żałuje, każda z tych rzeczy wzmocniła moją osobowość. Mundur zostawiłam sobie na pamiątkę.

Film promujący zajęcia w mojej szkole – dla spostrzegawczych – można mnie tam dostrzec 😉

To właśnie na tych zajęciach nauczyłam się, że jeśli boję się czegoś zrobić a wiem, że muszę to robię to bez zastanowienia. Pomaga mi to w życiu codziennym. Polecam takie podejście 😉